آشنایی با والتر گروپیوس؛ بنیانگذار مکتب باوهاوس

به گزارش اخبار ساختمان، والتر گروپیوس بنیانگذار مکتب باوهاوس بود که به همراه آلوار آلتو، لودویگ میس فن در روهه، لوکوربوزیه و فرانک لوید رایت به عنوان یکی از استادان پیشگام در معماری مدرن شناخته می‌شود.

او بنیان‌گذار باوهاوس در ویمار (۱۹۱۹) است. گروپیوس همچنین معمار برجسته‌ای در سبک بین‌المللی بود.

زندگی شخصی گروپیوس

والتر گروپیوس فرزند سوم والتر آدولف گروپیوس و مانون آگوست پائولین شارنبر دختر سیاستمدار پروس جورج شارنبر بود.

در سال ۱۹۱۵ گروپیوس با آلما مالر ازدواج کرد. دختر والتر و آلما، به نام مانون در سال ۱۹۱۶ به دنیا آمد. مانون در سن ۱۸ سالگی در اثر فلج اطفال درگذشت.

در سال ۱۹۳۵، آهنگساز آلبان برگ کنسرتو ویولن خود را به یاد او (مانون) نوشت (روی آن “به یاد یک فرشته” نوشته شده است). گروپیوس و مالر در سال ۱۹۲۰ طلاق گرفتند.

در ۱۶ اکتبر ۱۹۲۳، گروپیوس با ایسه فرانک که از خانواده یهودی بود ازدواج کرد. این زوج دختری را با هم به نام آتی به فرزندخواندگی پذیرفتند. آنها تا زمان مرگ گروپیوس در سال ۱۹۶۹ در کنار هم ماندند. ایسه گروپیوس در ۹ ژوئن ۱۹۸۳ در لکسینگتون، ماساچوست درگذشت.

دوران تحصیلی والتر گروپیوس

والتر گروپیوس در مدرسه یک دستیار استخدام کرد تا تکالیفش را برای او انجام دهد.

در سال ۱۹۰۸، پس از تحصیل معماری در مونیخ و برلین به مدت چهار ترم، گروپیوس به دفتر معمار و طراح مشهور صنعتی پیتر بهرنس پیوست. نزد او که به اهمیت و شکوه پیشرفت صنعتی به عنوان نمودی از ظهور یک فرهنگ تازه پی برد. همکاران وی در این زمان شامل لودویگ میس فن در روهه، لوکوربوزیه و دیتریش مارکس بودند.

شروع حرفه کاری

در سال ۱۹۱۰ گروپیوس به همراه کارمند و همکار آدولف مایر از شرکت بهرنس خارج شد. آنها با هم در طراحی نمای یکی از ساختمان‌های پیشگام مدرنیسم ایجاد شده در آن دوره را انجام دادند.

آخرین کارخانه کفش Faguswerk در Alfeld-an-der-Leine، آلمان. اگرچه گروپیوس و مایر فقط نمای ساختمان را طراحی کردند، اما دیوارهای پرده شیشه‌ای این ساختمان هم اصل مدرنیستی را نشان می‌دهد که شکل را منعکس می‌کند و هم نگرانی گروپیوس از فراهم آوردن شرایط سالم برای طبقه کارگر.

اکنون این کارخانه به عنوان یکی از بناهای مهم بنیان‌گذار مدرنیسم اروپا در نظر گرفته شده است. گروپیوس در سال ۱۹۱۳ مأمور شد که خودرویی را برای کارهای لوکوموتیو راه آهن پروس در کونیگزبرگ طراحی کند. این لوکوموتیو بی‌نظیر اولین در نوع خود و در آلمان و شاید اروپا بود.

از دیگر آثار این دوره اولیه می‌توان به ساختمان‌ها و کارخانه و نمایشگاه Werkbund 1914 در کلن اشاره کرد. در سال ۱۹۱۳، گروپیوس مقاله‌ای در مورد “توسعه ساختمان‌های صنعتی” منتشر کرد. این مقاله که شامل ده‌ها عکس از کارخانه‌ها و آسانسورهایی در آمریکای شمالی بود.

فعالیت‌های گروپیوس با وقوع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ قطع شد. وی در آگوست سال ۱۹۱۴ سربازی رفت و در سال‌های جنگ به عنوان یک گروهبان اصلی در جبهه غربی خدمت کرد. به گروپیوس دو بار صلیب آهنین اهدا شد. فعالیت گروپیوس در دوره پس از جنگ نیز پیشرفت کرد.

از هانری وان ده ولده استاد دانشکده هنر و صنایع دستی Grand-Ducal Saxon در ویمار خواسته شد در سال ۱۹۱۵ به دلیل ملیت بلژیکی خود کناره‌گیری کند.

توصیه او برای موفقیت گروپیوس برای جانشینی وی در نهایت منجر به انتصاب گروپیوس به عنوان استاد مدرسه در سال ۱۹۱۹ شد. این آکادمی بود که گروپیوس به باوهاوس مشهور جهان بدل شد.

در اصل، باوهاوس فرصتی برای گسترش زیبایی و کیفیت به هر خانه از طریق اشیاء با کیفیت طراحی شده در صنعت بود. برنامه باوهاوس آزمایشی بود و تأکید آن تئوریک بود.

یک نمونه محصول باوهاوس، صندلی F 51 بود که در سال ۱۹۲۰ برای اتاق کارگردانان باوهاوس طراحی شده است. امروزه نسخه جدیدی توسط شرکت آلمانی TECTA / Lauenfoerde در بازار تولید شده. در سال ۱۹۱۹، گروپیوس در مکاتبات اکسپرسیونیستی آرمان‌گرایی شیشه‌ای با نام مستعار “توده” درگیر شد.

معمولاً از رویکرد کارکردگرایانه وی که بنظر می‌رسد، بنای یادبود مردگان مارس، که در سال ۱۹۱۹ طراحی و در سال ۱۹۲۰ اعدام شد، نشان می دهد که اکسپرسیونیسم در آن زمان بر او تأثیر گذاشته است.

در سال ۱۹۲۳ گروپیوس دستگیره‌های معروف درب خود را طراحی کرد که اکنون نمادی از طراحی قرن بیستم در نظر گرفته شده است و اغلب به عنوان یکی از تأثیرگذارترین طرح‌ها برای ظهور از باوهاوس ذکر شده است. گروپیوس ساختمان جدید مدرسه باوهاوس دسائو را در سال‌های ۲۶-۱۹۲۵ به کمک شهر دسائو طراحی کرد.

وی در دوره معماری خصوصی خود با کارل فیگر، ارنست نویفرت و دیگران همکاری کرد. او همچنین پروژه‌های مسکن بزرگ در برلین، کارلسروهه و دسائو را در سال‌های ۳۲-۱۹۲۶ طراحی کرد که سهم عمده‌ای از جنبش New Objectivity بود، از جمله کمک به پروژه زیمنساداد در برلین.

گروپیوس در سال ۱۹۲۸ باوهاوس را ترک کرد و به برلین نقل مکان کرد. هانس مایر نقش کارگردان باوهاوس را به عهده گرفت.

جایزه و افتخارات

* جایزه معماری AIA در سال ۱۹۵۹
* در ۱۷ مه ۲۰۰۸، Google Doodle بزرگداشت ۱۲۵ سالگی والتر گروپیوس را جشن گرفت.

میراث گروپیوس

امروز، والتر گروپیوس نه تنها توسط ساختمان‌های مختلف خود بلکه به منطقه‌ای در ناحیه گروپیوسستاد در برلین به یاد می‌آورد.

در اوایل دهه ۱۹۹۰، مجموعه‌ای از کتاب‌ها با عنوان بایگانی والتر گروپیوس منتشر شد که تمام حرفه معماری وی را پوشش می‌داد. کتاب صوتی Bauhaus Reviewed by 1919-1919 شامل یک مصاحبه طولانی در زمینه زبان انگلیسی با والتر گروپیوس است.

پس از مرگ وی، همسرش ایسه گروپیوس، ترتیبی داد که مجموعه مقالات گروپیوس را به مقالات اولیه و ثانویه تقسیم کند. هر دو بخش با بودجه تأمین شده توسط بنیاد تیزن عکاسی شدند. مقالات متأخر، مربوط به شغل گروپیوس بعد از سال ۱۹۳۷، و عکس‌های ابتدایی، سپس به کتابخانه هوتون در دانشگاه هاروارد رفتند. مقالات اولیه و عکس‌های اواخر روزنامه‌ها به بایگانی باوهاوس، سپس در دارشتات، از آنجا که مجدداً در برلین تأسیس شد، رفتند.

خانه گروپیوس در سال ۱۹۸۸ به ثبت ملی اماکن تاریخی اضافه شد و اکنون برای تورها در دسترس عموم است. مرکز Bauhaus تل آویو در شهر سفید بیشترین تراکم ساختمان‌های باوهاوس را در جهان داراست.

درگذشت والتر گروپیوس

والتر گروپیوس در ۵ ژوئیه ۱۹۶۹ در بوستون ماساچوست در سن ۸۶ سالگی درگذشت. وی به التهاب غدد مبتلا شده بود و در ۷ ژوئن در بیمارستان بستری شد. پس از عملیاتی که در ۱۵ ژوئن با موفقیت انجام شد، امید به بهبودی کامل وجود داشت. گروپیوس خود را یک “پرنده قدیمی سخت” توصیف کرد و حدود یک هفته به پیشرفت خود ادامه داد. با این حال، ریه‌های او دچار احتقان شد و نتوانست مقدار مناسب اکسیژن به خون و مغز را تأمین کند. او هوشیاری خود را از دست داد و در خواب جان داد.

استوارسازان ایران