تهران را میسازیم یا ویران میکنیم؟
در لندن خانههای قبل از جنگ واترلو برپاست و در تهران خانههای سی سال قبل را ویران میکنیم تا کسانی بتوانند ریال را به دلار تبدیل کنند و به آن سوی آبها بفرستند.
به گزارش اخبار ساختمان، مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: «چند ساختمان آنطرفتر از دفتر ما ساختمان سه طبقهای هست یا بود که عمر آن به زحمت به ۳۰ سال میرسد یا میرسید. تردید درباره فعل (است / بود یا میرسد / میرسید) به خاطر آن است که چندی است به جان آن افتادهاند تا به جای آن ساختمان ۵ طبقهای با ۱۰ واحد بنا کنند اما آن قدر محکم و خوب ساخته شده که کار تخریب آن بیش از حد معمول طول کشیده است و گویا پیمانکار اولی انصراف داده و دیگری دست به کار شده است.
میتوان حدس زد که خود این ساختمان در حال تخریب، به جای ساختمان دو طبقهای بنا شده ولی از نمای آن میتوان متوجه شد قدمت ساختمان به ۳۰ سال هم نمیرسد و شیرین صد سال دوام میآورد.
تخریب ساختمانها در تهران با انگیزه سودجویی صورت میپذیرد و چون مهمترین منبع درآمدی شهرداری همین ساخت و سازهاست نمیتواند این روند را متوقف کند.
هر چه قیمت خانه بالاتر رود ساختوساز هم میصرفد چون مصالح ساختمانی و هزینهها به این نسبت بالا نمیرود و باز میصرفد.
این یادداشت اقتصادی نیست ولی احساس میکنم هر گاه این رفتار - به جان ساختمانهای با دوام افتادن به قصد ساخت واحدهایی در طبقات بیشتر و مساحتهای کمتر و در واقع لانه به جای خانه - متوقف شود میتوان امید داشت سرمایهها در حال هدایت به جاهای درستتری هستند و مردم میتوانند نفسی به راحتی کشند.
دلایل البته متفاوت است. از جمله این که در بسیاری از شهرهای دنیا اساساً ساخت و ساز را شرکتهای بزرگ انجام میدهند و هر که با سرمایهای به نسبت محدود اقدام به تخریب و خانهسازی نمیکند.
انگیزه اصلی از این یادداشت اما احساسی دوگانه است. روزها از کنار این ساختمان نیمهجان میگذرم که هنوز کاملاً تخریب نشده و چند شبی است که در حال خواندن کتاب «مواجهه با مرگ» هستم. نوشته فیلسوف مشهور انگلیسی (برایان مگی) و با ترجمه مرحوم مجتبی عبداللهنژاد.
در صفحۀ ۷۷ کتاب آمده است:
«ارلز تراس در مرز لندن و حومه قرار دارد. منطقهای با ۲۵ ساختمان ساده و تر و تمیز به صورت پلکانی که دو سه سال قبل از جنگ واترلو ساخته شده. برای اسکان افسران ارشد ناپلئون بعد از حمله انگلستان و اشغال لندن.»
به کلمه «جنگ» که رسیدم گمان کردم منظور جنگ جهانی دوم است و ۷۰ سال قدمت دارم اما بلافاصله دیدم نه! جنگ واترلو. آخرین کارزار ناپلئون در ۱۸۱۵ که در محلی به نام واترلو در ایالت برابان در بلژیک رخ داد.
بله، بیش از ۲۰۰ سال قبل!
در لندن و پاریس و شهرهای بزرگ دیگر نیز قطعاً ساختوساز صورت میپذیرد اما نه در همه جای شهر. مناطق مرکزی و اصلی و قدیمی را کاری ندارند. در همین تهران ساخت و سازهای جدید در غرب تهران در بلندمرتبهترین شکل هم توی ذوق نمیزند و تنها بحث بر سر این است که از محل فروش تراکم بوده یا نه. اما در مناطق مرکزی و به جان ساختمانهای قدیمی افتادن آزارنده است. آیا روزی میرسد که این روند پایان یابد و سازندهها سراغ نقاط دیگر بروند؟
ساختن و بنا کردن خوب است و از توسعه گریزی نیست و جمعیت به خانه نیاز دارد. بهسازی هم خوب است و قرار نیست در ساختمانهای فرسوده با کمترین تکانه زیر آوار برویم اما تخریب خانههایی که هست و محکم است و نمای چشمنوازی هم دارد از مرگ ذوق و سلیقه و هویت و حاکمیت پول حکایت میکند.
در لندن خانههای قبل از جنگ واترلو برپاست و در تهران خانههای سی سال قبل را ویران میکنیم تا کسانی بتوانند ریال را به دلار تبدیل کنند و به آن سوی آبها بفرستند.
خانهسازی نه اما این روند تخریبی هویتسوز باید جایی متوقف شود. معلوم است که شهرداری هزینه دارد اما شأن شهرداری هم به شهر است و هویت آن. کاش منبع درآمد دیگری پیدا شود. کاش ساختمانهای قدیمی به تدبیری از پای نیفتند….»
ایسنا
میتوان حدس زد که خود این ساختمان در حال تخریب، به جای ساختمان دو طبقهای بنا شده ولی از نمای آن میتوان متوجه شد قدمت ساختمان به ۳۰ سال هم نمیرسد و شیرین صد سال دوام میآورد.
تخریب ساختمانها در تهران با انگیزه سودجویی صورت میپذیرد و چون مهمترین منبع درآمدی شهرداری همین ساخت و سازهاست نمیتواند این روند را متوقف کند.
هر چه قیمت خانه بالاتر رود ساختوساز هم میصرفد چون مصالح ساختمانی و هزینهها به این نسبت بالا نمیرود و باز میصرفد.
این یادداشت اقتصادی نیست ولی احساس میکنم هر گاه این رفتار - به جان ساختمانهای با دوام افتادن به قصد ساخت واحدهایی در طبقات بیشتر و مساحتهای کمتر و در واقع لانه به جای خانه - متوقف شود میتوان امید داشت سرمایهها در حال هدایت به جاهای درستتری هستند و مردم میتوانند نفسی به راحتی کشند.
دلایل البته متفاوت است. از جمله این که در بسیاری از شهرهای دنیا اساساً ساخت و ساز را شرکتهای بزرگ انجام میدهند و هر که با سرمایهای به نسبت محدود اقدام به تخریب و خانهسازی نمیکند.
انگیزه اصلی از این یادداشت اما احساسی دوگانه است. روزها از کنار این ساختمان نیمهجان میگذرم که هنوز کاملاً تخریب نشده و چند شبی است که در حال خواندن کتاب «مواجهه با مرگ» هستم. نوشته فیلسوف مشهور انگلیسی (برایان مگی) و با ترجمه مرحوم مجتبی عبداللهنژاد.
در صفحۀ ۷۷ کتاب آمده است:
«ارلز تراس در مرز لندن و حومه قرار دارد. منطقهای با ۲۵ ساختمان ساده و تر و تمیز به صورت پلکانی که دو سه سال قبل از جنگ واترلو ساخته شده. برای اسکان افسران ارشد ناپلئون بعد از حمله انگلستان و اشغال لندن.»
به کلمه «جنگ» که رسیدم گمان کردم منظور جنگ جهانی دوم است و ۷۰ سال قدمت دارم اما بلافاصله دیدم نه! جنگ واترلو. آخرین کارزار ناپلئون در ۱۸۱۵ که در محلی به نام واترلو در ایالت برابان در بلژیک رخ داد.
بله، بیش از ۲۰۰ سال قبل!
در لندن و پاریس و شهرهای بزرگ دیگر نیز قطعاً ساختوساز صورت میپذیرد اما نه در همه جای شهر. مناطق مرکزی و اصلی و قدیمی را کاری ندارند. در همین تهران ساخت و سازهای جدید در غرب تهران در بلندمرتبهترین شکل هم توی ذوق نمیزند و تنها بحث بر سر این است که از محل فروش تراکم بوده یا نه. اما در مناطق مرکزی و به جان ساختمانهای قدیمی افتادن آزارنده است. آیا روزی میرسد که این روند پایان یابد و سازندهها سراغ نقاط دیگر بروند؟
ساختن و بنا کردن خوب است و از توسعه گریزی نیست و جمعیت به خانه نیاز دارد. بهسازی هم خوب است و قرار نیست در ساختمانهای فرسوده با کمترین تکانه زیر آوار برویم اما تخریب خانههایی که هست و محکم است و نمای چشمنوازی هم دارد از مرگ ذوق و سلیقه و هویت و حاکمیت پول حکایت میکند.
در لندن خانههای قبل از جنگ واترلو برپاست و در تهران خانههای سی سال قبل را ویران میکنیم تا کسانی بتوانند ریال را به دلار تبدیل کنند و به آن سوی آبها بفرستند.
خانهسازی نه اما این روند تخریبی هویتسوز باید جایی متوقف شود. معلوم است که شهرداری هزینه دارد اما شأن شهرداری هم به شهر است و هویت آن. کاش منبع درآمد دیگری پیدا شود. کاش ساختمانهای قدیمی به تدبیری از پای نیفتند….»
ایسنا
تازهترین اخبار ساختمان
واگذاری زمین به خانواده های دارای سه فرزند و بیشتر
عملیات بخشی از بهسازی لرزه ای بیمارستان ساری به پایان رسید
182 هزار خانه خالی به بازار مسکن عرضه شد
هفت شهر جدید ساحلی وارد مدار مدیریت اجرایی شد
مقایسه انواع پنجره دوجداره و معرفی پنجره های مقرون به صرفه
تکمیل و تحویل بیش از 130 هزار مسکن مهر
بسته تشویقی بافت های تاریخی تدوین شد
سقف افزایش اجاره مسکن تعیین شد
سامانه خودنویس می تواند به بازار اجاره کمک کند؟
خارجی ها تمایلی به خرید ملک در ترکیه ندارند
طلق سقف کاذب از کجا بخرم؟ (بورس طلق سقف کاذب)
وضعیت ساخت مسکن نیروهای مسلح تعیین تکلیف شد
بحران نخاله های ساختمانی برای شهرداری ها
قیمت سیمان در بازار چقدر است؟
ثبت بیش از 300 هزار قرارداد در سامانه خودنویس
پربازدیدترین اخبار
خارجی ها تمایلی به خرید ملک در ترکیه ندارند
سامانه خودنویس می تواند به بازار اجاره کمک کند؟
سقف افزایش اجاره مسکن تعیین شد
بازار مسکن در معرض تهدید 2 خطر بزرگ قرار گرفت
بسته تشویقی بافت های تاریخی تدوین شد
تکمیل و تحویل بیش از 130 هزار مسکن مهر
مقایسه انواع پنجره دوجداره و معرفی پنجره های مقرون به صرفه
هفت شهر جدید ساحلی وارد مدار مدیریت اجرایی شد
182 هزار خانه خالی به بازار مسکن عرضه شد
عملیات بخشی از بهسازی لرزه ای بیمارستان ساری به پایان رسید
واگذاری زمین به خانواده های دارای سه فرزند و بیشتر
علت توقف طرح فروش متری مسکن در بورس چیست؟
وضعیت امسال بازار اجاره چگونه خواهد بود؟
2 روایت متفاوت از مسکن سازی در سال گذشته
پرداخت 162 هزار میلیارد تومان تسهیلات مسکن ملی