تامین مسکن کشور با مشارکت عموم مردم

تامین مسکن کشور با مشارکت عموم مردم
Facebook Twitter LinkedIn

۱۲:۵۶ | ۱۴۰۲/۰۹/۱۳

مسکن یکی از اساسی ترین نیازهای فعلی کشور و شاید مهم ترین و فوری ترین آنها باشد؛ چراکه به مثابه سرپناه زندگی انسان ها، رفاه، آرامش و آسایش آنها را به همراه دارد و با توجه به سهم بالایی که هزینه ماهانه مسکن از درآمد خانوارها به خود اختصاص می دهد، مالکیت مسکن تا حد زیادی با آزادسازی این درآمدها، ارتقای کیفیت زندگی اعضای جامعه را به همراه خواهد داشت.
به گزارش اخبار ساختمان، ارسلان مالکی، مدیرعامل سازمان ملی زمین و مسکن در یادداشتی نوشت:

کشور ما در حال حاضر نیاز به ساخت حداقل یک میلیون مسکن در سال دارد که در این راستا می بایست سیاستگذاری، راهبری، تسهیلگری و پشتیبانی لازم توسط دولت انجام شود و بهره گیری کامل از ظرفیت های مردمی نیز در این زمینه در دستورکار قرار گیرد.

به عبارت دیگر، ضرورت دارد که دولت با تمرکز بر تنظیم گری و کاهش تصدی گری و با نظر به اهمیتی که موضوع زمان با توجه به نیازهای جدی کشور در حوزه مسکن و به منظور تحقق وعده های داده شده در این زمینه برخوردار است، تمرکز خود را معطوف به ظرفیت سازی در جهت بهره مندی از امکان و توان اجتماعی و مردمی در این حوزه کند.

بهره مندی از ظرفیت های مردمی علاوه بر تسریع در حوزه مسکن سازی، نتایج مثبت بسیاری نیز به ارمغان خواهد آورد که در این زمینه ذکر چند مورد آن از اهمیت بالایی برخوردار است.

نکته اول اینکه در راستای مردمی سازی اقتصاد، مردم خودشان با توجه به آورده و امکانات در اختیارشان که کمک های دولتی نیز در این زمینه مکمل و مشوق مؤثری است، خواهند توانست براساس علایق و سلایق خود اقدام به طراحی و ساخت خانه کنند.

بدین ترتیب، از تولید مسکن آپارتمانی به شکل انبوه و یک شکل به نفع خانه های حیاط دار که امکان بهتر و بیشتری برای زیست باکیفیت فراهم می کنند، فاصله گرفته می شود. اهمیت خانه های حیاط دار را می توان به واسطه توجه به اهمیت خود زندگی تبیین کرد؛ خانه برای زندگی افراد واجد کارکردهای مختلفی است که نقض هرکدام از آنها بخشی از زیست باکیفیت آنها را مخدوش می کند.

خانه (به ویژه در سنت ایرانی و اسلامی ما) صرفاً مکانی به منظور سپری کردن زمان خواب شبانگاهی نیست، بلکه باید به آن از زاویه ابعاد و وجوه مختلفی (از جمله امکان بازی و تفریح برای کودکان خانواده که در رشد شخصیتی و اجتماعی آنها بسیار مؤثر است، امکان پرورش گل و گیاه، و…) نگریست. از جمله پیامدهای این موضوع، علاوه بر ارتقای سلامت روانی و اجتماعی خانواده ها، حرکت در مسیر افزایش جمعیت جامعه به عنوان یک نیاز راهبردی برای پیشرفت کشور خواهد بود، موضوعی که آپارتمان نشینی دقیقاً اثرات معکوس در این زمینه به دنبال داشته است.

نکته دوم اینکه در رابطه با برخی از دهک های بالای اقتصادی جامعه، ضرورتی برای پرداخت تسهیلات وجود ندارد و صرف واگذاری زمین به آن ها زمینه احداث خانه توسط خودشان را فراهم می آورد. این موضوع از حجم بالای متقاضیان تسهیلات مربوط به مسکن در بانک ها می کاهد و تمرکز بانک ها را بر اعطای این تسهیلات به دهک های پایین جامعه به عنوان اقشار کم درآمد (که نیاز بیشتری به این حمایت ها دارند) معطوف می کند.

موضوع سوم و حائز اهمیت در رابطه با خانه های حیاط دار، توجه و تأکید علمی و تحقیقاتی بر موضوع فناوری های ساخت متناسب با این شکل از خانه ها است. این موضوع که در بلندمدت قابل دستیابی است، از جهات گوناگونی (از جمله معماری، طراحی امکانات گرمایشی و سرمایشی و…) به ویژه از منظر الگوهای ایرانی و اسلامی و همچنین با نظر به تفاوت های خاص منطقه ای در کشور از اهمیت و ضرورت ویژه علمی و تحقیقاتی برخوردار است.

پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی

اخبار ساختمان
@akhbarsakhteman